Wystawa o przemijaniu, nieodwracalności tego, co minione;o uporczywości wspomnień, które choć odległe wciąż dają o sobie znać.Nie używając słów próbujemy zapisać nasze emocje, przemyślenia, refleksje.Osobiste doznania, bolesne doświadczenia zamykamy w ramach, przyszywamydo płócien, związujemy; nadajemy im kształt, kolor, teksturę.Wystawiamy na światło dzienne intymne cierpienia, przeżywane dotychczasw samotności, by w końcu poddały się upływowi czasu; przestały być takciężkie, trwałe, NIEULOTNE.
